Nareszcie wiosna!
Czy usłyszeliście o świcie świergot ptaków? Potknęliście się o kwiatka rosnącego na łące? To wszystko są oznaki wiosny, która zbliża się do nas coraz większymi krokami. Z wiosną najbardziej kojarzą się mi chyba Święta Wielkanocne, z którymi pewnie każdy z nas wiąże jakieś miłe chwile. Jedni kojarzą je z czekoladowymi babkami, drudzy ze śniadaniem Wielkanocnym, a jeszcze inni z cukrowymi barankami. Jednak ja, gdy słyszy słowo Wielkanoc, myślę o wiośnie. To jest też jeden z wielu powodów, dlaczego ją lubię.
Po długiej, śnieżnej zimie, zrobiłabym wszystko, aby wiosna jak najszybciej rozgościła się w moich progach. Mogę odetchnąć z ulgą, kiedy w miejsce ciężkich, puchowych okryć, wieszam w szafie zwiewne sukienki i układam na półkach lekkie sweterki.
Ale wiosna to coś więcej niż tylko pożegnanie z ciepłymi i grubymi ubraniami, to też ważna pora roku w świecie zwierząt. Przychodzą wtedy na światmłode. Ich rodzice mają mnóstwo zajęcia z maluchami, które trzeba wykarmić, a przede wszystkim nauczyć sztuki przetrwania w dzikim świecie. Na przykład ptaki muszą nauczyć swoje pisklęta latać, co wcale nie jest takie proste.
W świecie roślin jest bardzo podobnie. Co prawda rośliny nie muszą uczyć się latać, ale przecież mają inne trudności. Weźmy na przykład przebiśniegi. Wątłe, białe kwiatki, a jednak wystarczająco przebojowe, żeby wydostać się przez pozostałą po zimie warstwę śniegu. Botanicy bez trudu znaleźli dla nich trafną nazwę.
Wielu z nas uznaje wiosnę za swoją ulubioną porę roku. Gdyby spytać, dlaczego właśnie ją tak sobie upodobali, odpowiadają, że to dlatego, że świat zaciera za sobą szarości i odmienia je w kolory. Kwiaty puszczają pąki, a na drzewach rzeźbią swe gniazda ptaki rozpoczynające właśnie symfonię, która będzie nam, wiernym słuchaczom, towarzyszyć przez wiele miesięcy. Dla nas, kochających przyrodę, to wystarczy, żeby postawić wiosnę na podium.
Kiedy wiosną przyroda budzi się do życia to cały świat wstaje wraz z nią. Niedźwiedzie wychodzą ze swych gawr, ptaki zlatują do Polski z ciepłych krajów, w przyrodzie robi się gwarno i wesoło, a człowiek patrząc na to wszystko myśli sobie, że życie jest piękne.
Oliwia Chachaj, klasa IVa
Małgorzata Młynarczyk